_stuka_
11-04-2010, 04:41
"inadına uçmak" diye bişey varsa sanırsam o da benim yaptığım olsa gerek diyerek foruma kendimi katmak isterim .. tabii benzer işler yapmış bir başkaları varsa bilmem ama :)
öncelikle konuya girişi sevgili dostum barış (berdal), bu tanışma seramonisi anında yapmış bulunmakta (bkz). bizler sivas c.ü de öğretim elemanlarıyız. uçmak istedik.. hepimizce maalum o tutku .. cevabını -ekonomik ve sosyal cesareti- ilk bende buldu. kendime ankara-promodel tarafından kazıklanarak da olsa bir HANGAR 9 alpha 40 satın aldım.. m.f.ö. nün "vack the rock" şarkısını bilirsiniz (ki, bence o grubun her şarkısı bilinmeli ya:) "annem kızdı bana.. babam darıldı.. derslerimi aksattım diye öğretmenim çok çok kızdı.." aynı o hesap ! bi sürü düşman ortasında.. :( ayrıca takrarlıyorum: şehir sivas .. konuya dair bi insan bulmak imkansız; danışacak, öğrenecek bi adama rastlayamadık .. pist dediğimiz de otopark !
otopark ı pist sandığımız bu süreçte; "bu arabanın pistimizin ortasında ne işi var ?" .. "bu kalabalık neden modelimin orasını burasını kurcalıyor?" .. " 'aabi mazotla mı çalışıyo bu motor' diye soran bu adam kim ?".. gibi beynimde dönüp duran şeyler arasında modelimi parçalaya parçalaya _nasıl oldu anlamadım- ama bir şekilde uçmayı öğrendim! gerçekten: bir trainer model ile yapılacak şeylerin sınırına kadar yaklaştım. loop, ters uçuş, rudder ile keskin dönüşler falan.. üstelik yaşadığım onca kırım sayesinde her uçuşta stop eden aptal bir evolution 46 motorla.. o kadar stop etti ki acil iniş uzmanı oldum desem yeridir :))) uçtum, uçmayı öğrendim ..
buraya kadar her şey güzel bir gidişatta göründü di mi sizlere ? yo yo yooo.. asıl bundan sonrasını dinleyin sevgili modelci dostlarım.. asıl hikaye bööle başlıyo..
neyse: KAHROLSUN BU APTAL MOTOR ! sloganını yüklenip -karımdan gizli gizli :)- kendime yeniye yakın durumda, sağlıklı çalışan bir motor satın aldım. adana da ZET MODELin sahibi sevgili arkadasım Teoman Özbelli sayesinde uçuş takımıma kazandırdığım bu motoru, az önce bahsi gecen modelci dostum Barış'ın bin bir zahmetle topladığımız Piper J3 Cub'ına montajladım (binbir zahmet = THK piper J3 toplayanlar bilir :) .. elbette ki artık uçuş tekniğimi pekiştirmişim.. havada susmayan bir motor! ve scale görünümüyle güzel, uçuşu temiz sapsarı bir uçak.. değmeyin keyfime ! yaklaşık 15-20 uçuş, kaza yok .. kırım yok.. harika ! böyle bir zaman geçti .. (ki buraya kadar anlattıklarım yaklaşık 8-9 aylık bir zaman diliminde gerçekleşti..)
işte her şey "o gün" oldu! derslerin yoğunluğu, özel yaşantıma ayırmam gereken zaman ya da hava şartları sebebiyle uzun bir süre -ki bir modelci için bir ay uçamamak uzun bir süre olsa gerek- uçamadım, sabırsızlandım.. işte o gün, "uçmamam gereken o gün" hava durumu ve zaman müsait oldu! ne hikmetse??? ama maalesef "ben" müsait değildim o gün! hemen hemen 3 haftadır geçmeyen hain bir grip virüsü ile muhatap olan ben, ne kadar hasta olduğumun farkında bile değildim :).. (gerçekten ailecek ağır bir grip geçirdik, her zamanki sıralama, aramızdaki evliler bilir : 2,5 yaşındaki oğlum, bulaşan annesi, ve en son bulaşan ben :) .. bu muğlak zekam la o gün ben yanıma bir co-pilot bile almaya gerek duymadan piste - pardon otopark a- yöneldim .. sonuç mu ? elbetteki trajedinin bir öncesi :(
algımdaki bir anlık yetersizlik nelere malobilirdi? konuşmak bile istemiyorum... ama -bilen bilir- bu iş gerçekten ciddi bir iş .. ben "o gün" insanların günlük yaşantılarını geçirdiği bir ortama tamamen "izinsiz" bir giriş yaptım.. kullandığım model yakınlardaki binalardan birinin penceresinden içeriye daldı!!! ben ise olayı hayretler içerisinde algılamaya çalışırken aklıma gelen soruların en önemlisi ise şu idi: "acaba biri öldü mü ?"...
bu sorunun, o anda bir açıklaması ya da cevabı olmazdı elbette.. derhal çarptığım yere yöneldim ve cevapları armaya başladım elbette. kişisel zevkimin, konuyla alakası olmayan başka insanların hayatına ne gibi bir etkisi olduğunu bilmem gerekirdi ! ki ayrıca bu bir suç idi! devam ettim ..
neyse ki ucuz atlattım .. kimseyi öldürmedim .. sadece kırık bir cam ! o kadardı yarattığım hasar .. ve sağ olsunlar ki korkmuş, gerilmiş ama; anlayışlı, mantıklı bir takım insanlar ..
ironi burada başlıyor ki: THK - SİVAS 'tan saygıdeğer bir zat-ı muhterem -tamamen tesadüf olarak- bu olaydan iki gün sonra model uçak uçuşları için bir pist ihtiyacından üniversite rektörümüze bahsetmiş, ve -haklı olarak- bunun önemli ve güzel bir faaliyet olması paralelinde CUMHURİYET ÜNİVERSİTESİ bünyesinde bu tür etkinliklere cevap verebilecek bir ortamın sağlanması için çalışma başlatmaya karar vermiş. üniversitemizin en yetkili yöneticisi de bu duruma olumlu cevap vermiş.. elbete ki bu benim açımdan bir çıkar değil de; bir üniversitenin misyonu açısından aşikar bir yaklaşımdır. olması gereken de -haddim olmayarak katılıyorum ki- yaklaşık bu dur ..
bu "merhaba"dan çıkacak hisse sayısı ise -yine haddim olmayarak çıkarılacak onlarca hisse olduğu yönündedir.. öncelikle model dostu ya da bildiğin "dost" bile olsa -ki ne elektroniği ne motoru size ait bile olsa birilerinin "sen benim uçağımı nenden kırdın" sorusuna cevap vermek zor bir iş.. her şey insanın kendi sorumluluğundan ibaret ! kumandayı tutan el sorumluluk sahibi olan el dir.. başka bir el değil .. o hiç bir şey değil ama kendi rutin hayatında yaşayan birilerine zarar vermek, insan olan bir insanın kaldırabileceği bir yük değil.. bu hobiyi uygun koşullarda, ve konuya hakim insanlarla eş-güdümlü gerçekleştirmek her halukarda akıl karı bir durum ( hem ekonomik, hem psikolojik.. v.s..) bu böyle gider .. değim gibi : bu hikayede hisse çok ..
ben ise bu gerçeklerin ve kendi gerçekliğimin ortasında yeniden uçağımı havalandırdım -ki bir köy arazisinde tarlaya doğru giden 25 metrelik aşırı engebeli bir yolda :) .. buradan ve bu anda anlattıklarımı bir demogoji pompalaması olarak algılayanları eleyerekten , kendini gerçekten uçak uçurmaya sevdalanmış forum dostlarımla tanışmaktan gurur duyuyorum :)))
bu iş ciddi ! bu iş riskli! bu iş boktan yer yer .. ama ...
ama ...
bu iş zevkli.. bu iş güzel !
saygılarımla
ozan.
öncelikle konuya girişi sevgili dostum barış (berdal), bu tanışma seramonisi anında yapmış bulunmakta (bkz). bizler sivas c.ü de öğretim elemanlarıyız. uçmak istedik.. hepimizce maalum o tutku .. cevabını -ekonomik ve sosyal cesareti- ilk bende buldu. kendime ankara-promodel tarafından kazıklanarak da olsa bir HANGAR 9 alpha 40 satın aldım.. m.f.ö. nün "vack the rock" şarkısını bilirsiniz (ki, bence o grubun her şarkısı bilinmeli ya:) "annem kızdı bana.. babam darıldı.. derslerimi aksattım diye öğretmenim çok çok kızdı.." aynı o hesap ! bi sürü düşman ortasında.. :( ayrıca takrarlıyorum: şehir sivas .. konuya dair bi insan bulmak imkansız; danışacak, öğrenecek bi adama rastlayamadık .. pist dediğimiz de otopark !
otopark ı pist sandığımız bu süreçte; "bu arabanın pistimizin ortasında ne işi var ?" .. "bu kalabalık neden modelimin orasını burasını kurcalıyor?" .. " 'aabi mazotla mı çalışıyo bu motor' diye soran bu adam kim ?".. gibi beynimde dönüp duran şeyler arasında modelimi parçalaya parçalaya _nasıl oldu anlamadım- ama bir şekilde uçmayı öğrendim! gerçekten: bir trainer model ile yapılacak şeylerin sınırına kadar yaklaştım. loop, ters uçuş, rudder ile keskin dönüşler falan.. üstelik yaşadığım onca kırım sayesinde her uçuşta stop eden aptal bir evolution 46 motorla.. o kadar stop etti ki acil iniş uzmanı oldum desem yeridir :))) uçtum, uçmayı öğrendim ..
buraya kadar her şey güzel bir gidişatta göründü di mi sizlere ? yo yo yooo.. asıl bundan sonrasını dinleyin sevgili modelci dostlarım.. asıl hikaye bööle başlıyo..
neyse: KAHROLSUN BU APTAL MOTOR ! sloganını yüklenip -karımdan gizli gizli :)- kendime yeniye yakın durumda, sağlıklı çalışan bir motor satın aldım. adana da ZET MODELin sahibi sevgili arkadasım Teoman Özbelli sayesinde uçuş takımıma kazandırdığım bu motoru, az önce bahsi gecen modelci dostum Barış'ın bin bir zahmetle topladığımız Piper J3 Cub'ına montajladım (binbir zahmet = THK piper J3 toplayanlar bilir :) .. elbette ki artık uçuş tekniğimi pekiştirmişim.. havada susmayan bir motor! ve scale görünümüyle güzel, uçuşu temiz sapsarı bir uçak.. değmeyin keyfime ! yaklaşık 15-20 uçuş, kaza yok .. kırım yok.. harika ! böyle bir zaman geçti .. (ki buraya kadar anlattıklarım yaklaşık 8-9 aylık bir zaman diliminde gerçekleşti..)
işte her şey "o gün" oldu! derslerin yoğunluğu, özel yaşantıma ayırmam gereken zaman ya da hava şartları sebebiyle uzun bir süre -ki bir modelci için bir ay uçamamak uzun bir süre olsa gerek- uçamadım, sabırsızlandım.. işte o gün, "uçmamam gereken o gün" hava durumu ve zaman müsait oldu! ne hikmetse??? ama maalesef "ben" müsait değildim o gün! hemen hemen 3 haftadır geçmeyen hain bir grip virüsü ile muhatap olan ben, ne kadar hasta olduğumun farkında bile değildim :).. (gerçekten ailecek ağır bir grip geçirdik, her zamanki sıralama, aramızdaki evliler bilir : 2,5 yaşındaki oğlum, bulaşan annesi, ve en son bulaşan ben :) .. bu muğlak zekam la o gün ben yanıma bir co-pilot bile almaya gerek duymadan piste - pardon otopark a- yöneldim .. sonuç mu ? elbetteki trajedinin bir öncesi :(
algımdaki bir anlık yetersizlik nelere malobilirdi? konuşmak bile istemiyorum... ama -bilen bilir- bu iş gerçekten ciddi bir iş .. ben "o gün" insanların günlük yaşantılarını geçirdiği bir ortama tamamen "izinsiz" bir giriş yaptım.. kullandığım model yakınlardaki binalardan birinin penceresinden içeriye daldı!!! ben ise olayı hayretler içerisinde algılamaya çalışırken aklıma gelen soruların en önemlisi ise şu idi: "acaba biri öldü mü ?"...
bu sorunun, o anda bir açıklaması ya da cevabı olmazdı elbette.. derhal çarptığım yere yöneldim ve cevapları armaya başladım elbette. kişisel zevkimin, konuyla alakası olmayan başka insanların hayatına ne gibi bir etkisi olduğunu bilmem gerekirdi ! ki ayrıca bu bir suç idi! devam ettim ..
neyse ki ucuz atlattım .. kimseyi öldürmedim .. sadece kırık bir cam ! o kadardı yarattığım hasar .. ve sağ olsunlar ki korkmuş, gerilmiş ama; anlayışlı, mantıklı bir takım insanlar ..
ironi burada başlıyor ki: THK - SİVAS 'tan saygıdeğer bir zat-ı muhterem -tamamen tesadüf olarak- bu olaydan iki gün sonra model uçak uçuşları için bir pist ihtiyacından üniversite rektörümüze bahsetmiş, ve -haklı olarak- bunun önemli ve güzel bir faaliyet olması paralelinde CUMHURİYET ÜNİVERSİTESİ bünyesinde bu tür etkinliklere cevap verebilecek bir ortamın sağlanması için çalışma başlatmaya karar vermiş. üniversitemizin en yetkili yöneticisi de bu duruma olumlu cevap vermiş.. elbete ki bu benim açımdan bir çıkar değil de; bir üniversitenin misyonu açısından aşikar bir yaklaşımdır. olması gereken de -haddim olmayarak katılıyorum ki- yaklaşık bu dur ..
bu "merhaba"dan çıkacak hisse sayısı ise -yine haddim olmayarak çıkarılacak onlarca hisse olduğu yönündedir.. öncelikle model dostu ya da bildiğin "dost" bile olsa -ki ne elektroniği ne motoru size ait bile olsa birilerinin "sen benim uçağımı nenden kırdın" sorusuna cevap vermek zor bir iş.. her şey insanın kendi sorumluluğundan ibaret ! kumandayı tutan el sorumluluk sahibi olan el dir.. başka bir el değil .. o hiç bir şey değil ama kendi rutin hayatında yaşayan birilerine zarar vermek, insan olan bir insanın kaldırabileceği bir yük değil.. bu hobiyi uygun koşullarda, ve konuya hakim insanlarla eş-güdümlü gerçekleştirmek her halukarda akıl karı bir durum ( hem ekonomik, hem psikolojik.. v.s..) bu böyle gider .. değim gibi : bu hikayede hisse çok ..
ben ise bu gerçeklerin ve kendi gerçekliğimin ortasında yeniden uçağımı havalandırdım -ki bir köy arazisinde tarlaya doğru giden 25 metrelik aşırı engebeli bir yolda :) .. buradan ve bu anda anlattıklarımı bir demogoji pompalaması olarak algılayanları eleyerekten , kendini gerçekten uçak uçurmaya sevdalanmış forum dostlarımla tanışmaktan gurur duyuyorum :)))
bu iş ciddi ! bu iş riskli! bu iş boktan yer yer .. ama ...
ama ...
bu iş zevkli.. bu iş güzel !
saygılarımla
ozan.